Labranza Cero

[emilioroman]

A "Labranza Cero" consiste en non cavar a terra e non volteala, é dicir, non traballala e tentar que por ela misma consiga o equilibrio que nos permita cultivar as nosas hortalizas.

A idea é crear as condicións na terra para que esté mullida e abonada por sí soa manténdoa oscura e húmida, é dicir, cuberta.

Esta cobertura pódese facer de varias formas: con mulching ou acolchado vexetal (palla, follas, virutas, herba seca, etc) ou con calquera outro material que cubra a terra e a manteña húmida e oscura como poden ser cartóns ou incluso plástico. Éstes últimos quedan descartados polo custe enerxético que conlevan, sobre todo o plástico. Mantendo esta cobertura vexetal fomentanse as condicións favorables para que proliferen fungos, microbios, insectos do solo e vermes que farán as labores de labranza por nós, aparte de ir abonando ao mesmo tempo, deixando a terra blanda e esponxosa.

Isto é relativente doado e barato levalo a cabo en pequenas extensións de terreo, pero cando a superficie cultivable é moi extensa cómpre recurrir a outro tipo de acolchado máis sostible (sobre todo economicamente): o abono verde. Son unha serie de plantas que, aparte de manter a humidade e oscuridade da terra, aportan unha serie de nutrientes favorables para as vindeiras plantacións. Por exemplo a familia das leguminosas, que crecen rápido, cubrindo rapidamente a terra e son capaces de capturar o Nitróxeno do aire e transformalo na terra de forma asimilable para outras plantas. Se hai algunha zona na que nin sequera crecen esas plantas, primeiramente haberá que crear as condicións para que poidan asentarse, como aportar compost, esterco ou materia orgánica en cantidade e fomentando a aparición de esta fauna beneficiosa para a nosa horta.

Se poden usar plantas que teñan raices profundas e que sexan pouco esixentes en canto a coidados:

- Fabas (Leguminosas): Con raíces moi penetrantes e bastante resistente a plagas e sequias, ademáis de aportar nitróxeno.
- Centeo (Compostas): Non é tan resistente, pero conta cunhas raíces finas e moi longas.
- Quinoa (Chenopoidáceas): Moi resistente, fixa nitróxeno(sin ser leguminosa), compatible con hortalizas, protexendoas, e ten unhas raíces moi longas.
- Lino (Lináceas): Bó como cobertura, abranda o solo e é compatible coa horta.
- Grelos ou mostaza (Crucíferas): Teñen raíces bastante profundas e tería que plantarse en abundancia e segalas antes de que boten a flor, deixándoas como abono de cobertura.

Todas estas plantas, en canto morren se pudren , incluindo as raíces, polo que deixan a terra oca, aireada e abonada.

Tamén existen outras plantas que nos poden axudar a manter a terra cuberta e ademáis producirnos uns rendementos. Trátase, por exemplo, dos cabazos, que cubren un trozo considerable de terra mentres que as raíces penetran polo chan e ao final do seu ciclo podemos colleitar uns deliciosos cabazos. O ideal e complementar este cultivo con outros, como as xudías e o millo (asociacion precolombina) aproveitando ao máximo o potencial da terra ao mesmo tempo que se mellora a súa estrutura.

Continuará....

[SitoCosta]

Non coñecía a ninguén na Galiza que practicara este método. Eu tamén o estou intentando facer así. A info que estaba tendo de referencia era a que conseguía de fontes anglosaxonas. Poño aquí por se a alguén lle resulta útil a web e os videos de Charles Dowding. O interesante deste fulano é ademáis de desenrolar e profundizar no método de labranza cero (no dig method ou no till method dos americanos) que fai probas, ensaios e estudos comparativos. Por exemplo pantando as cenouras coa lúa crecente ou menguante e ó final do mesmo tempo para ambas colleitas as pesa e determina cal pode ser a mellor lúa. Ou tm comparativas entre bancais con e sen laboreo. http://www.charlesdowding.co.uk/ e os videos podense ver aquí https://www.youtube.com/channel/UCB1J6s ... h7q0O2WJBg

[Casdeiro]

[SitoCosta]

[Casdeiro]

[Casdeiro]

[SitoCosta]

Ah vale, entón o trigo sarraceno son unhas sementes en forma de trígonos que se consiguen facil nas tendas de productos ecolóxico. De todas maneiras estiven mirando agora a info ó respecto http://es.wikipedia.org/wiki/Fagopyrum_esculentum e tampouco é unha leguminosa coma eu pensaba. Usaría como abono verde pola sega e deitado no chan? pq suponse que as raíces non meten o nitróxeno na terra como fan as leguminosas.

[emilioroman]

o trigo sarraceno é unha poligonácea.

Efectivamente, non aporta nitróxeno, pero para facer abono de cobertura sirve moi ben, e ademais, ao igual que os grelos, a súas raíces fan o traballo de airear e sachar a terra por nós.

Xa contaremos que tal as probas na finca de manuel. o que si estou seguro é de que se dá moi ben, porque o ano pasado boteino nun cachiño pequeno da horta, e este ano estanme a sair por varios sitios.

[emilioroman]

ei de dicir, que eu tamén sachei a primeira vez para preparar os bancais( de aproximadamente 8 x 1.10 m). eu non uso o abono verde, no meu caso, como é pouca cantidade de finca, preferín usar tan só o acolchado mantendo os bancais permanentemente cubertos e as "malas" herbas controladas.

Por outra banda, con este sistema, procuro que a terra esté sempre producindo algún tipo de cultivo, co sistema de rotacións por familias. Agora teño, por exemplo, as tomateiras (e outras solanáceas e cucurbitáceas) recén plantadas entre as filas de allos, cebolas e porros. Esta colleita teño pensado facela dentro duns 15 días (os allos se supón que para San Xoan, pero non sei si esperaei tanto) A miña idea é, ao acabar o verán ou pirincipios de outono, para rematar o ciclo de rotación botarlle unha capa de compost ben feito, engadir de novo mais mulch enriba e plantar abono verde (grelos, mostaza ou leguminosas ou se cadra este ano planto algún cereal ou o que teña a man) para usalo como mulch antes de que cheguen á floración. Aparte de isto, podes ir colleitando alguns greliños para o lacón ou algunhas follas de mostaza para as ensaladas. o aproveitamento é máximo, co menor esforzo posible.

[SitoCosta]