Canto terreo fai falta para a autosuficiencia?

[SitoCosta]

mesmo dicirlle a ese home que participe por aquí!

Non me atrevo que vos pon a cabeza tola .

É broma, o compañeiro Tonio é activista sociopolítico en cada un dos seus poros. Non sei que íamos facer no Morrazo sen el. Hei de animalo a participar no foro, pero coma estamos todos anda liado con varios frentes abertos. Hoxe estarei con el a ver se se anima a explicalo mellor ou a ver se nos pode preparar unha charla para o futuro. Ten moita experiencia en recuperación dos entornos fluviais e o bosque de ribeira. De todas maneiras sei que está traballando duro nisto dos eucaliptos, pero tm sei que aínda faltan uns anos para ter conclusións definitivas ó respecto.

[Casdeiro]

Coméntame un amigo da AGHU:

Ao final e o de sempre, todo depende da alimentación que se siga e o tipo de cousas que necesites. Non vai necesitar a mesma cantidade de madeira un Galego que un Gaditano, de seguro. Nen a mesma cantidade de roupa... ahora si, as súas terras tampouco terán a capacidade de producción da nosa. E complicado. Depende tamén das técnicas empregadas... Tecnicas de cultivo en vertical como as que usamos en Horicultura Urbana reducen moito os m2, pero aumentan a cantidade de traballo.

[SitoCosta]

O de pensar na horta tamén en vertical é imprencindibel na nosa terra sobre todo co minifundismo que hai na costa. Será evidente que tenderemos a valorar máis a proteína procedende das legumes e haberá que optimizar o espazo ó máximo tm coas curcubitaceas e trepadoras. Eu que cultivo en horta na terraza do apartamento onde vivo non creo que cultivar en vertical implique máis traballo. Igual plantando en tarros si pq tes que ter a terra en estado óptimo, regar con frecuencia, abonar etc etc, pero en horta o traballo é case o mesmo que co resto de plantas. Igual a maiores dispoñer unha parra ou unha canisada (non sei como chamades nas vosas zonas as estructuras de canas para que suban as xudias). Nunha horta madura cos seus frutais haberá que aprender a aproveitar as sinerxias coma a que a árbore préstase de percha ás trepadoiras e moitas veces serán estas as que aporten nitróxeno e acolchado á árbore.

Este fulano por exemplo acadou, nun an, unha producción de 83 kilos de producto nun balcón de algo menos de 2 x 3 metros http://www.verticalveg.org.uk/how-much- ... a-balcony/ . O balcón é este http://www.verticalveg.org.uk/my-growing-diary/ Claro, iso é un récord e estou seguro que require moito tempo adicado, pero ollo a como se aforra traballo co sistema de rega por reservorios por exemplo http://www.verticalveg.org.uk/diy_water_reservoir/

Estáseme ocurrindo que pode ser interesante ir recopilando información ou enlaces sobre o cultivo en potas e tarros para a xente que permaneza nas cidades. Desgrazadamente o urbanismo non está pensado para as necesidades reais das persoas e non quedará máis remedio que optimizar cada metro de terra ou balcón que se atope, e iso require unha aprendizaxe de técnicas específicas. Se ninguén argumenta en contra abro un fío ó respecto na sección de alimentació, así non mezclamos tanto as cousas.

[Casdeiro]

O de pensar na horta tamén en vertical é imprencindibel na nosa terra sobre todo co minifundismo que hai na costa. Será evidente que tenderemos a valorar máis a proteína procedende das legumes e haberá que optimizar o espazo ó máximo tm coas curcubitaceas e trepadoras. Eu que cultivo en horta na terraza do apartamento onde vivo non creo que cultivar en vertical implique máis traballo. Igual plantando en tarros si pq tes que ter a terra en estado óptimo, regar con frecuencia, abonar etc etc, pero en horta o traballo é case o mesmo que co resto de plantas. Igual a maiores dispoñer unha parra ou unha canisada (non sei como chamades nas vosas zonas as estructuras de canas para que suban as xudias). Nunha horta madura cos seus frutais haberá que aprender a aproveitar as sinerxias coma a que a árbore préstase de percha ás trepadoiras e moitas veces serán estas as que aporten nitróxeno e acolchado á árbore.

Si, é o concepto de bosque de alimentos por capas, que podes achar en case todos os libros de Permacultura. Eu estou tentando facer algo así, pero de momento sen moito resultado, máis ca nada por falta de tempo. Teño que probar p.ex. coa Passiflora (maracujá ou froito do paixón), que unha veciña me ofreceu e que seica vai ben gabeando por entre as pólas das árbores. E por suposto, kiwis, parras, etc.

Estáseme ocurrindo que pode ser interesante ir recopilando información ou enlaces sobre o cultivo en potas e tarros para a xente que permaneza nas cidades. Desgrazadamente o urbanismo non está pensado para as necesidades reais das persoas e non quedará máis remedio que optimizar cada metro de terra ou balcón que se atope, e iso require unha aprendizaxe de técnicas específicas. Se ninguén argumenta en contra abro un fío ó respecto na sección de alimentació, así non mezclamos tanto as cousas.

Si, pode ser interesante e mellor para o termos máis ordeado por temas. Se o creas, pon a ligazón aquí. Grazas, Sito.

Ah, por certo, mesmo Sepp Holzer ten propostas para o cultivo en común nos balcóns dos edificio, de froiteiras gabeadoras coma os kiwis. Está claro que se queremos seguir vivindo en cidades moito vai haber que inventar para seguir comendo!

[Casdeiro]

Achéganme un novo dato dunha finca en Estremadura, de regadío:

nuestro techo son 100 familias con 4-6 hectáreas, más 40 de encinar para ganadería en extensivo

É dicir, poñamos 5 ha = 50.000 m2 -> 100 familias, iso dá 500 m2/familia. Pero coido que non pretenden nesta explotación facer autosuficientes esas 100 familias senón polo menos abastecelas de verdura. Fóra quedarían materiais para calefacción, tecidos, e materiais de contrución, claro.

[Casdeiro]

Lendo no famoso libro Collapse, de Jared Diamond, veño de ver (p. 286) uns datos moi interesantes do que pode ser un dos experimentos do que poderiamos chamar permacultura máis exitoso da historia. Nesa pequena illa do Pacífico, de apenas 1,8 millas cadradas (4,66 km2) levan milleiros de anos vivindo cun sistema de bosque de alimentos (tropical: teñámolo en conta á hora de extrapolar os datos ao noso contexto xeográfico) en varios niveis, combinado con sistemas de conservación de alimentos de nulo gasto enerxético e apoiándose tamén na recolección cando é preciso. E sosteñen na actualidade 1.200 persoas. Ou sexa, 666 habitantes/milla cadrada ou 257 por km2. Diamond di que cultivan desas 1,8 millas cadradas case todo, dando como resultado 800 persoas/milla cadrada cultivada, ou sexa, 308 habitantes/km2 cultivado (3,08 habitantes/ha cultivada), o cal nos dá a cifra de que son precisos nese sistema 3.246 m2 para soster cada persoa. Claro que aí non se conta o uso que van da pesca (non sei se os datos de superficie cultivada de Diamond inclúen un lago no que pescan, pero desde logo non creo que inclúan a pesca mariña e a recolección de moluscos).

É dicir, nunha zona costeira, cun sistema que aproveitase case a totalidade do terreo cun sistema mixto de bosque comestible + cultivo de horta intensiva, todo integrado ao estilo permacultural, e con apenas animais pequenos como galiñas e parrulos, podemos manter a cada persoa con pouco máis de 3.000 m2. Isto penso que inclúe a leña para quentarse e outros usos, pois esta illa non ten apenas importacións de relevancia, polo seu gran afastamento doutras illas.

Aí queda o dato para os pesquisadores.

PS: Curiosísimo! A páxina en galego da Wikipedia é máis completa cá inglesa! https://gl.wikipedia.org/wiki/Tikopia

[Casdeiro]

Outro dato interesante sacado do libro de Jared Diamond Collapse refírese ao Xapón da Era Tokugawa ou Edo (p. 297; en concreto parece falar do s. XVII), é dicir, o último periodo preindustrial dese país, no que vivían moi illados do resto do mundo.

Aparte doutras cuestións xerais que Diamond aborda sobre ese periodo e como conseguiron o equilibrio ambiental-demográfico, chamoume a atención que describían un sistema para manter a fertilidade da terra moi semellante ao galego tradicional: é dicir, a base de traer estrume verde do monte (aínda que alí non sei se tiñan leguminosas coma os nosos toxos, xestas, codesos...). Polo tanto paréceme un dato que termos en conta. Diamond di que a ratio entre o terreo de cultivo e o terreo de monte que se precisaba para manter a fertilidade do primeiro estaba entre 1:5 e 1:10. É dicir, por cada hectare de campo cultivado, precisaban entre 5 e 10 hectares de monte. De novo aquí, no se parecen computar as hectares precisas para a leña e para outros usos.

Sabedes se dispoñemos dese dato para a Galiza preindustrial?

[Casdeiro]

Outro dato interesante sacado do libro de Jared Diamond Collapse refírese ao Xapón da Era Tokugawa ou Edo (p. 297; en concreto parece falar do s. XVII), é dicir, o último periodo preindustrial dese país, no que vivían moi illados do resto do mundo.

Por certo, que o dato que daba coido que se refire ao comezo do periodo, antes da crise de deforestación que levou aos shogun a impoñer medidas de regulamento do uso dos bosques. A partir de aí comezaron a complementar a fertilización mediante restos forestais e roza, con produtos mariños, no cal tamén vemos un paralelismo coa Galiza costeira, onde se usaban tradicionalmente as algas con esta función.

[Casdeiro]

Sabedes se dispoñemos dese dato para a Galiza preindustrial?

O noso compañeiro Xoán Carlos Carreira achega amablemente uns datos moi interesantes. Copio co seu permiso, o trasmitida na lista interna de Véspera de Nada:

Precisamente estou estudando algo sobre iso. Dentro dunhas semanas podo ter mais datos. Estes son un avance en bruto.

En Galiza para alimentarnos coa dieta que temos actualmente nun modelo extensivo farian falta entre 0,15 e 0,20 ha/persoa dependendo da maior ou menor extensificacion.

Iso significa que serian suficientes as mais de 700.000 has de SAU que hai na actualidade e ate sobrarian 10-20 por cento para exportar si se quixer.
O problema e que esta mal distribuida. Sobran cultivos forraxeiros e fan falla cultivos para consumo humano directo. En concreto faria fallar reconvertir 30-40 mil has para cultivo de trigo-centeo e unhas 20 mil para froiteias. Non semella dificil se hai politicas axeitadas.

Ademais as cidades poden abastecerse de hortalizas,legumes e patacas nun radio de 50 km. E poderian abastecerse de practicamente todo nun radio de 100 km.
En canto relacion monte-cultivo, Bouhier determinou que no sistema agrario tradicional de Galiza facian falta 2 has de monte ( mato ) por cada ha de cultivo

[Casdeiro]

Deses datos achegados por Xoán Carlos, derivei unha reflexión sobre a poboación máxima que podería soportar o noso país, que levei a un fío novo neste mesmo foro: viewtopic.php?f=13&t=169