Unha cuestión que me parece moi importante é cómo imos facer a transición cara a unha medicina que terá que ser moito máis parca en recursos. Tal vez neste tema, como en moitos outros, haxa cousas que empeoren pero outras mesmo poden ir a mellor.
Eu acredito nas medicinas tradicionais. A medicina convencional (medicos e medicamentos) está pervertida.
Os diagnósticos son malos, porque os médicos de cabeceira non teñen tempo, non coñecen aos pacientes nin lles interesan, como en todas as profesións perdeuse o orgullo do oficio.
Cada vez compartiméntase máis o organismo, esquecendo que as persoas somos enteiras, e así amánanche o estómago e escarállanche o fígado.
A medicina actual está pensada para que non pares nin un segundo a curarte, toma o que sexa e sigue, adoece ademáis dun exceso de instrumentalización, un caso moi claro son os partos.
Coido que hai grados, e que necesitaremos todo, pero penso que é precisa unha visión integral tamén da saúde. Este é un tema moi importante para o futuro postpetróleo por certo, precisaremos profesionais con profundos coñecementos da saúde, e que se poidan apañar con recursos escasos e sinxelos. Ademáis precisamos establecer prioridades a respeito de en qué gastamos eses escasos recursos, seguramente será máis barato tomar un descanso para curar unha gripe, e botar man dalgún remedio caseiro, e aforrar eses caros aantigripais para outras necesidades máis perentorias. Moitas veces o que máis necesitamos cando nos atopamos enfermos é simplemente descansar, algo que quizáis unha sociedade postpetróleo nos permita facer máis doadamente.
Neste asunto faise máis evidente o dilema da transición. Non queremos voltar atrás pero, é posible mellorar no tratamento da nosa saude consumindo moitos menos recursos? Eu penso que nalgúns ámbitos sí. E volvo poñer o exemplo dos partos. Cos coñecementos dunha matrona experta e un material moi simple, nun embarazo que se desenvolve con normalidade e un parto que se presenta sin risco, é moito máis barato un parto domiciliario atendido por duas profesionais, e aquí está o mellor do asunto, pode resultar moitísimo máis satisfactorio para todas as persoas implicadas (nai, pai, criatura, irmáns...). Entón, é posible e desexable gardar eses recursos hospitalarios para outros casos en que son realmente imprescindibles.